یک دیپلمات ارشد آمریکایی با وجود اذعان به بی‌صداقتی و عهد‌شکنی‌های گذشته دولت متبوع خود، خواستار حفظ موضع طلبکاری و گردن‌کلفتی مقابل ایران شد.
رایان کراکر سفیر سابق آمریکا در عراق و افغانستان در نیویورک‌تایمز نوشت: ماه گذشته زمانی که باراک اوباما و حسن روحانی برای نخستین‌بار با یکدیگر مکالمه تلفنی انجام دادند، سطح انتظارها از روابط دوجانبه بالا رفت. آنهایی که به راه‌حل دیپلماتیک برای بن‌بست هسته‌ای امیدوار بودند، از اینکه یک معامله بزرگ در پیش است به هیجان آمدند. هر چند ناظران بین‌المللی امیدوار بودند که در ملاقات مقامات تهران و واشنگتن، یک توافق نسبی رقم بخورد، اما این اتفاق نیفتاد و نمایندگان ایران و آمریکا در حاشیه اجلاس ژنو بدون اینکه توافقی را امضاء کنند با یکدیگر دیدار کردند. برای اواخر هفته جاری نیز یک نشست هسته‌ای دیگر در ژنو برنامه‌ریزی شده است.
وی می‌افزاید: «به رغم سه دهه روابط خصمانه، شاید اغلب آمریکایی‌ها از این نکته آگاه نباشند که مذاکرات در گذشته با ایران موفق بوده و می‌تواند بار دیگر نیز موفق شود. بلافاصله پس از حادثه تروریستی 11 سپتامبر - زمانی که من در وزارت خارجه حضور داشتم - من با دیپلمات‌های ایرانی در مورد گام‌های آتی در افغانستان مذاکره کردم. در آن زمان ما دشمن مشترکی به نام القاعده و طالبان داشتیم و دو دولت می‌خواستند شانس خود را در همکاری با یکدیگر امتحان کنند. دیپلمات‌های ایرانی رویکرد سازنده، پراگماتیک و متمرکزی در این مورد داشتند و یک نقشه ارزشمند در اختیار ما قرار دادند که نشان می‌داد طالبان دستور اقدام علیه آمریکا را پیش از آغاز عملیات نظامی ایالات متحده صادر کرده است. آنها همچنین از حامیان اقدام در افغانستان بودند. ما در ماه‌های پایانی سال 2001، در مکان‌های مختلفی با یکدیگر دیدار کردیم و یک توافقنامه ایرانی - آمریکایی در کنفرانس بن که با دستور کار افغانستان برگزار شده بود، بین ما شکل گرفت».

سفیر اسبق آمریکا در سازمان ملل تاکید کرد واشنگتن در چارچوب مذاکره و توافق با ایران باید این کشور را وادار به توقف کامل غنی‌سازی کند.
زلمای خلیل‌زاد در تحلیلی که در نشنال اینترست منتشر شده، با بیان اینکه ایران به قابلیت‌های کلیدی در برنامه هسته‌ای خود رسیده و بر بسیاری از قدرت‌های منطقه برتری دارد، می‌نویسد: توافق هسته‌ای مورد نظر ایران، رضایت آمریکا را جلب نخواهد کرد و به توقعات آن پاسخ نخواهد داد. حکومت ایران نه تنها با انتقال اورانیوم غنی شده به خارج موافق نیست بلکه خواهان برخورداری از حق غنی‌سازی صنعتی و ذخیره‌سازی آن است.
سفیر سابق آمریکا در افغانستان ادامه داد: واشنگتن باید تحریم‌ها را تا زمانی که بازرسان تایید نکرده‌اند که تهران برنامه هسته‌ای را متوقف کرده است، همچنان ادامه دهد. تایید توقف برنامه هسته‌ای می‌تواند راه را برای رسیدن به توافق باز کند؛ توافقی که سه محور اصلی خواهد داشت؛ غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران، راکتور آب سنگین در اراک و پذیرش نظام بازرسی از سوی ایران.» در حالت ایده‌آل هرگونه توافق جامع با ایران باید تهران را به توقف غنی‌سازی مجبور کند.
خلیل‌زاد افزود: منافع آمریکا با رسیدن به یک توافق که بر مبنای آن ایران ذخایر اورانیوم غنی ‌شده خود را از کشور خارج کند و فعالیت تاسیسات غنی‌سازی کنونی خود را متوقف کند، تامین خواهد شد. جامعه جهانی می‌تواند حق غنی‌سازی ایران را به رسمیت بشناسد و در مقابل ایران تا زمانی که جامعه جهانی تعیین کند که غنی‌سازی تنها گزینه مقرون به صرفه موجود برای تامین سوخت راکتورهای غیرنظامی ایران است، از غنی‌سازی خودداری خواهد کرد(!) با توجه به برآوردهای کنونی، این اتفاق تا بیش از یک دهه آینده روی نخواهد داد.
به ادعای خلیل‌زاد یک توافق جامع با ایران شامل پذیرش پروتکل الحاقی و بازرسی همه جانبه‌ای است اما او درباره لغو تحریم‌ها می‌گوید: شماری از تحریم‌ها باید بر جای خود باقی بماند تا به تخلفات ایران در زمینه تروریسم، مداخله در منطقه و حقوق‌بشر رسیدگی شود!

منبع :

ایران در تحولات سوریه دست برتر را دارد و آمریکا مجبور است در آستانه کنفرانس ژنو 2 این موقعیت برتر را به رسمیت بشناسد.
رادیو آمریکایی «فردا» که به سازمان سیا تعلق دارد با اشاره به شرط‌گذاری‌های آمریکا و برخی محافل غربی برای حضور ایران در نشست ژنو 2 (مربوط به سوریه) تاکید کرد: ایران در خصوص تحولات سوریه نسبت به گذشته دست برتر را پیدا کرده و آمریکایی‌ها مجبورند به ایران امتیاز بدهند.
رادیو فردا به این سخنان دکتر لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی اشاره کرد که «ایران شیفته شرکت در کنفرانس ژنو 2 نیست و تنها زمانی در آن شرکت می‌کند که مبنای کار راه‌حلی دیپلماتیک مبتنی بر رای مردم سوریه باشد.»
رادیو فردا گفت: جمهوری اسلامی از مدتها قبل درصدد این بوده که خود را به عنوان یک بازیگر اصلی در خاورمیانه جا انداخته و کشورهای غربی را مجبور کند که در معادلات خاورمیانه، نقش ایران را به رسمیت بشناسند. در مقابل آمریکا چون معتقد بوده که نقش ایران نقشی منفی در پرونده‌های خاورمیانه بوده به همین دلیل با حضور ایران در مذاکرات مربوط به سوریه یا دیگر نقاط خاورمیانه مخالفت می‌کرده است اما اکنون ایران دست بالا‌تر را دارد و آمریکایی‌ها مجبور هستند به نوعی به ایران امتیاز داده و حضور این کشور در کنفرانس‌هایی مثل ژنو 2 را به رسمیت بشناسند.
تحلیگران رادیو فردا افزود: وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران هم دو هفته پیش اعلام کرده بود که شرط آمریکا را برای حضور در نشست ژنو 2 نمی‌پذیرد.

یک مجله آمریکایی معتقد است اگر میان آمریکا و ایران سازش صورت گیرد به نفع اسرائیل خواهد بود.
مجله نشنال اینترست در این زمینه نوشت: آشتی دوباره تهران و واشنگتن نه تنها به نفع آمریکا و غرب بلکه به نفع اسرائیل خواهد بود.
این نشریه در توضیح ادعای خود می‌افزاید: نتانیاهو مشکوک است. بی‌تردید ایران متخاصم اما غیرهسته‌ای بیش از ایران هسته‌ای و متخاصم به نفع اسرائیل و غرب است. اما وجود ایرانی مصلحت‌گرا اما غیرهسته‌ای بیشتر از دو گزینه قبلی به نفع اسرائیل خواهد بود.
ایران مصلحت‌گرا که با غرب رابطه دارد، حتی در صورتی که روابطی دوستانه و نزدیک با اسرائیل نداشته باشد همچون بسیاری از دولت‌های عربی با اسرائیل کنار خواهد آمد و حتی اگر روابطش با اسرائيل کاملا دوستانه نباشد، دشمنی هم نخواهد کرد.
نشنال اینترست خاطرنشان کرد: ایران هسته‌ای اما مصلحت‌گرا حتی ممکن است شرایط بهتری برای اسرائیل و آمریکا نسبت به ایران غیرهسته‌ای اما متخاصم به وجود آورد زیرا با برقراری ارتباط بین ایران و غرب، به لحاظ منطقی این کشور خواه به سلاح هسته‌ای مجهز باشد یا نباشد، تمایلی به تهدید اسرائیل نخواهد داشت.
تحلیل‌گر این نشریه همچنین نوشته است:‌آشتی آمریکا و ایران به نفع آمریکا و غرب و حتی اسرائیل است هرچند که نتانیاهو این موضوع را درک کند.
به کارگیری واژه «مصلحت» از سوی رسانه آمریکایی اشاره به جریان غربگرایی دارد که به نام مصلحت قائل به عقب‌گرد از انقلاب هستند و مدعی‌اند «ما سر جنگ با اسرائیل نداریم». این جریان در فتنه 88 کاملا دست خود را رو کرد و با تمجیدهای بلند بالا از سوی سران رژیم صهیونیستی - پرز و نتانیاهو - مواجه شد.